Samen met La Mama en twee van haar vriendinnen trok ik een paar weken geleden naar David Selen. Wegens een overload aan bloginformatie ben ik er nog niet eerder toegekomen het verslag online te gooien.
Bon, het verhaal ging dus als volgt. La Mama krijgt voor haar verjaardag een cadeaubon voor een workshop bij David Selen. La Mama zoekt drie mensen om mee te gaan en de 75 euro pp te betalen. Ik stem toe. Altijd leuk om te gaan eten en leren koken, nietwaar? Die bewuste dinsdagavond vertrekken we naar David Selen. Eigenlijk weten we niet goed wat ons te wachten staat. Het enige dat we wel wisten, was dat dit restaurant aangeraden wordt door Gault Millau en door Michelin en dat de chef sympathiek zou zijn. Wat we die avond juist zouden te zien krijgen, daar hadden we het raden naar. Een ding stond vast: lekker eten zouden we waarschijnlijk wel voorgeschoteld krijgen. Meer hoef ik niet.
Aangekomen bleek dat het restaurant open was. “Vreemd”, dacht ik, “Zal de chef ons dan wat uitleg geven tijdens de service misschien?” We werden naar de keuken geleid, waar we plaats mochten nemen aan “La table d’amis”. De tafel stond echt in de keuken, pal naast de chef zijn werkblad. “Dit kan interessant worden”, dacht ik stiekem bij mezelf. Het was even wachten op wat uitleg, een drankje en een hapje, maar we lieten het niet aan ons hart komen. Het uitzicht en de sfeer waren dik ok. Een aperitief op basis van tijm en jenever werd ons gepresenteerd en er volgde een resem hapjes. De aperitief werkte duidelijk in op zowel de smaak als de geur. Heerlijk, me dunkt. Ook de hapjes waren stuk voor stuk verfijnd en smakelijk. Minpunt: dit leek meer op een diner dan een workshop en nog steeds geen woord van de chef. Het restaurant zat volledig vol en later bleek dat er twee man ontbrak in de keuken. Dus we hadden alle begrip hiervoor. Goed, de wijn kwam en ook die was lekker. Wij klaagden niet.
David vond dan toch een gaatje om even van achter het fornuis te komen. Hij verschafte ons wat uitleg over de bereidingswijze, de avond en het concept. Op woensdagavond is het echt meer koken met hem. De dinsdagavond – onze avond – is meer een combinatie van dineren en wat uitleg. “Aarzel niet om iets te vragen”, zei hij, dat deden we ook niet. Hij legde ons haarfijn uit hoe hij het voorgerecht met tonijn maakte. Bij het hoofdgerecht, eendenborst, gaf hij ons weer wat uitleg. Het nagerecht was champagnesabayon, klaargemaakt voor onze ogen met de nodige uitleg. De aanwezige dames waren duidelijk onder de indruk van de chef zijn slagkracht. Bij de sabayon kwam een bolletje ijs van piment d’espelette.
Samengevat:
Workshopgewijs kwam de avond wat stroef op gang. Dit heeft wel te maken met de drukte van de avond en het tekort aan mankracht in de keuken. Alle begrip natuurlijk. Eenmaal de chef wist dat we echt oprecht interesse hadden, probeerde hij zoveel mogelijk langs te komen – waarvoor dank. Dat werd geapprecieerd.
Aan de andere kant vind ik een combinatie van de tafel in de keuken, uitleg over de bereidingen door de chef en het smakelijke eten wel echt een meerwaarde. Het is eens een andere – uiterst interessante – manier van dineren. Als ik nog eens terug ga – en ja dat doe ik – wil ik die tafel. Het geeft een andere invulling aan het op restaurant gaan.
Op culinair vlak is David Selen echter over de ganse lijn een meerwaarde voor de West-Vlaamse vlasstreek. Zijn gerechten zijn een mix van klassieke en vernieuwende elementen. Hij durft. Ik onthou vooral de heerlijke soorten zout, die bij het brood geserveerd werden, de perfect geklopte sabayon, het smaakvolle eendenvlees en het gestoorde buikspek (foto 4). Gestoord? Inderdaad, dit gerecht is misschien wel klein, maar ontketende een ware smaakexplosie.
David, ik dank u voor de gerechten en de uitleg. Voor u gaat mijn petje af.
http://www.davidselen.comA couple of weeks ago, I went with La Mama and two of her friends to David Selen. Dear David, I’m sorry I didn’t write you earlier. I was too busy.
OK, this is how the story goes. La Mama got a gift voucher for a workshop at the restaurant of David Selen. The problem was she needed three friends to go with her and pay 75 euro. Together with two of her friends, I joined her. We didn’t know a lot about David’s restaurant. I knew he was awarded by Michelin and Gault Millau. So I was pretty sure he knew something about cooking. We really didn’t have a clue what to expect of that night. There would be some good food, that was for sure.
When we arrived, we noticed the restaurant was open. “Strange”, I thought, “Would he cook for the guests and show us his skills?” The waiter guided us to the Table D’amis, a table in the kitchen, next to the working space of the chef. That was a great start. We had to wait a bit before we got our first drink and appetizers. They were all small but full of flavours. The drink was a mix of tyme, rosemary and jenever. Pretty strong, but what a delicious smell and taste. Finally the chef said hello. It was a busy evening and it was just him in the kitchen. So he didn’t have a lot of time for us. He told us we were free to ask anything we want. We were easy guests and the food and wine were good, so we didn’t complain at all.
The starter was a mix of sashimi of tuna with eggplant and apple. He explained how he made everything and how we had to decorate the plate. Fresh, light and full of flavors, that’s how I like it. The main dish contained maigret de canard. The meat has so much flavour. Incroyable. We finished the evening with sabayon of champagne and ice cream of pimente d’espelette. The sabayon was made in front of our eyes. The ladies were impressed by David’s skills. According to me, this was how a sabayon should look like.
Conclusion:
To call this evening a “workshop” is bit exaggerated. Especially the first hour we didn’t hear the chef at all. Of course I understand that this has to do with the lack of employers and a very busy evening. On the other hand, the seats in the kitchen in combination with some explanation of how to make the dishes are a great way to know the restaurant. It’s another way of dining. To be honest, I really like this way. If I ever come back, I’ll ask for that table, that’s for sure. According to me, the rewards by Gault Millau and Michelin are not exaggerated. David knows how to cook. He makes a match of the classic cuisine with a lot of new elements. I will remember the two kinds of delicious salt, the perfect sabayon, the tasteful duck meat and the crazy belly pork. Crazy? Indeed, this was one of the best appetizers I ever had. So small, but what an explosion of flavours. Incredible.
David Selen, thank you for the dishes, the explanation and the great view. Chapeau!