Op het feest van IR moest er gazpacho zijn. “Ideaal”, dacht ik, “weinig werk en klaar op voorhand.” Altijd handig als er veel volk komt.
Ik baseerde me op het recept van Mme Zsazsa (link). Voor 16 man deed ik alles maal twee. Dit bleek voldoende voor ongeveer 2 liter gazpacho, een glaasje voor elk.
Eén pittig detail zag ik over het hoofd: de blender. Volgens het recept mix je alles fijn en haal je het door een zeef. Geen blender, dus mocht de staafmixer aan het werk. Probleem: twee kilo tomaten ram je niet zomaar in een maatbeker. Dus nam ik een kookpot. Niet echt efficiënt dus bleef ik zitten met een dikke smurrie. Dan maar beetje per beetje in een maatbeker mixen, door de zeef halen, een ander beetje mixen, terug door de zeef halen, … De fijne puntzeef bleek echt fijn te zijn, dus was er amper doorstroom. De smurrie terug in de maatbeker, mixen en door de zeef.
Langzaam maar zeker verkreeg ik de juiste constitentie.
Langzaam maar zeker veranderde de keuken in een rood slagveld.
De tien minuten werk bleken een uur te zijn. Opkuis exclusief.
Het resultaat mocht er echter wezen. Na een uur in de koelkast had ik een lekkere gazpacho. Afgewerkt naar smaak met olijfolie, balsamico en basilicum. Een topgerechtje.
Onthou alleen: gebruik bij grote porties een blender.
Ere wie ere toekomt. Voor het recept verwijs ik u graag naar deze link. Wel terugkomen daarna.