Vorige zondag, op 31 maart, organiseerde ik, als lid van Het Verzet een wielerfeest. De geschiedenis gaat echter terug tot vorig jaar. Het moet gezegd worden dat alles eigenlijk twee jaar geleden al begon. Er werd toen echter niet over geschreven. Aangezien een gebeurtenis pas geschiedenis wordt vanaf het moment dat er over geschreven is, is alles wat voor vorig jaar gebeurde prehistorie. Jaja, ik heb geschiedenis gestudeerd. En de prehistorie, daar heb ik het liever niet over. Vorig jaar organiseerde ik (- ere wie ere toekomt -, met de assistentie van Mattias Camps) dus een klein eetfestijn in mijn toenmalige living. De basis was simpel: de koers op groot scherm, 15 gasten, vier gangen en drie onbekende bieren. Het werd toen, zoals je hier kan lezen, een succes. Mattias zei vorig jaar: “En volgend jaar koken we voor 30 man.” Ik zei: “Je bent zot.” Het werden er vorige zondag meer dan zestig…
Dit is hoe het allemaal gegroeid is. Het team werd in september aangevuld met het grafisch genie, Jeroen Migneaux. Het organiseren was begonnen. Joris Thys, een topillustrator, vervoegde ons even later. Als laatste kwam Dimitri, alweer een grafisch genie, bij het team. Het Verzet was geboren. Het idee was simpel: streven naar dezelfde gezellige sfeer van een living zoals vorig jaar, alleen nodigen we wat meer volk uit. Ook de koers werd opnieuw centraal geplaatst, maar aangezien het de honderdste verjaardag van De Ronde was, moest ons feest beter ingekleed worden. Het Nationaal Wielermuseum uit Roeselare werd gecontacteerd. Culinair gezien zat het vorig jaar al goed, maar moest het dit jaar wel stukken beter. Bier werd opnieuw gelinkt aan gerechten, frieten en stoofvlees vormden opnieuw het hoofdgerecht en al de rest, dat moest beter. Een locatie werd gezocht (en gevonden bij Studiomie in Gent), een brouwerij werd gecontacteerd (Brouwerij Boelens, waarvoor dank) en partners werden gezocht. Halfweg februari werd de website online gegooid en amper tien dagen later zaten we al aan de vooropgestelde vijftig mensen. Het aantal genodigden werd opgetrokken naar zestig. Hot Cuisine de Pierre organiseerde ondertussen (soms iets minder) rustig verder. TV’s werden besteld, de gerechten werden uitgeprobeerd en Flandriens werden gecontacteerd. De schiftingsvraag werd uitgewerkt, de prijzen werden verzameld en het eten werd besteld. De laatste weken werden om de zoveel dagen wat nieuwtjes op onze FB-pagina gegooid. Na maanden van intensief voorbereiden, was het zondag dan eindelijk de dag.
De gasten waren op tijd en ondanks de kou, zat de sfeer er goed in. Zes gerechten, drie bieren en de koers, meer moet dat niet zijn op Pasen. Soms is er echt niet veel nodig om van zestig mensen die elkaar niet kennen één grote familie te maken. Het werd er precies één groot familiefeest. Naarmate het bier vloeide, het eten verorberd werd en de renners Oudenaarde naderden steeg de spanning. Fabian won en daar waren onze gasten best tevreden mee. Het eten werd gesmaakt, de bieren goedgekeurd en Het Verzet…dat zag dat het goed was.
Ik denk dat we kunnen besluiten dat Het Verzet geslaagd is, en dit zelfs met onderscheiding. Op culinair, grafisch en decoratief vlak zat het snor. Echt snor. Volgend jaar moet het echter beter op organisatorisch en budgettair vlak en wat betreft de infrastructuur. De verwachtingen waren hoog gespannen, een aantal mensen uitten ook hun twijfels of het wel haalbaar ging zijn en sommige mensen vonden het een veel te dure prijs. Ik denk dat het Verzet de verwachtingen heeft overtroffen, dat Hot Cuisine de Pierre getoond heeft dat hij kan koken voor zestig man en dat we aangetoond hebben dat de prijs helemaal niet zo duur was. De kleine fouten zullen we proberen weg te werken om zo op zes april 2014 hopelijk onze grote onderscheiding binnen te halen. Moet u zoveel keer slapen om nog eens iets te horen van Het Verzet? Niet getreurd, Het Verzet komt terug, en misschien wel sneller dan u denkt.
U kreeg al veel tekst te verwerken, maar sta me toe om het culinair aspect toch wat extra toe te lichten. Dit is tenslotte een food blog. Niet food gerelateerde mensen, slaan dit hoofdstuk best maar over. Hot Cuisine de Pierre zorgde voor zes gerechten en drie bijpassende bieren. De eerste twee bieren zijn gepersonaliseerde bieren van Brouwerij Boelens. De Waaslander en de Dubbel Klok werden voorzien van de klinkende namen “Het Klein Verzet” en “Het Groot Verzet”. Het derde bier behoort tot de wereldtop: Pannepot. Dit bier is een creatie van De Struise Brouwers uit West-Vlaanderen. Dit zoete, wat naar karamel smakend gerstenat paste perfect bij het dessert. Het menu bestond uit drie hapjes, een voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert. Afgesloten werd er met een koffie, verzorgd door Cothé, en een praline, gecreëerd door Sven Coryn. Elk gerecht werd gekoppeld aan een anekdote uit het peloton. Lokale ingrediënten en kwalitatief hoogstaande producten vormden de basis. Er werd gekozen voor het lokale West-Vlaams Rood Rund via de slagerij Dierendonck, eieren uit de tuin, mosterd uit Noord-Frankrijk en ambachtelijke boter uit Wevelgem.
HET MENU
“Odiel Defraeye”
Wafel – Garnaal – Dille
“Tom Boonen”
Haricots verts – Spek – Geitenkaas
“Briek Schotte”
Briekbrood – Hoeveboter
“Paul Deman”
Bavette – Butternut – Klein Verzet
“Eddy Merckx – Eddy Planckaert”
West-Vlaams Rood Rund – Friet – Pickles
“Erik Leman”
‘Mars’ : Caramel – Melkchocolade – Nougat
De verhalen in een notendopje: Odiel Defraeye werd na zijn wielercarrière visser. Briek Schotte behaalde veel van zijn overwinningen door enorm veel brood te eten. Bakker Yves Vandeputte creëerde daarnaast ook het echte Briekbrood, genoemd naar Schotte. De Haricots Verts werden tot in de jaren zeventig dagelijks op het menu gezet in de Tour de France, vandaar hun naam “Franse frieten”. Paul Deman verdiende als eerste winnaar ooit van de Ronde natuurlijk een eigen gerecht. Eddy Merckx was het gezicht van Molteni, een bedrijf van salami en vlees. Planckaert zou, zo wil het verhaal, verzot geweest zijn op frieten. Erik Leman, tenslotte, fietste jarenlang voor de Flandria-Mars ploeg. Wat de kwaliteit van de geserveerde gerechten betreft, ben ik best tevreden. Alles varieerde van goed tot zeer goed. Ik ben natuurlijk geen Kobe D. of een Hertog Jan of een Peter G. Dat is ook niet de bedoeling. Ik hou er gewoon van om van tijd tot tijd eens te koken. Dus er is natuurlijk zeker nog marge voor verbetering, maar de evolutie met vorig jaar is nu al duidelijk merkbaar. Het recept van het stoofvlees vind je hier: A dish that unites a country. Vervang de varkenswangen door rundsstoofvlees en de Westmalle door Het Groot Verzet (Dubbel klok). Voor 60 man hadden wij trouwens 23 kg rundsstoofvlees. De rest moet je zelf wat inschatten. Volgend jaar wordt het na drie jaar alvast tijd voor iets anders dan stoofvlees. Maar wat…dat zien we dan wel weer.
Tenslotte wil ik toch graag een aantal mensen bedanken. Hot Cuisine de Pierre nam het leeuwendeel van het werk voor zijn rekening, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het alleen nooit gekund zou hebben. Een speciaal woord van dank aan mijn vier andere verzetsleden.
– Jeroen, de eerste helft van Sorryklaas;), zorgde voor een aantal grafische hoogstandjes: de website, de Facebookbanners, een prachtig kader, een lekkere folder, etc. (meer info over dit grafisch genie: www.jeroenmigneaux.com)
– Joris, de tweede helft van Sorryklaas;), decoreerde even wat borden met portretten van Flandriens. Zestig borden, u leest het goed, werden voorzien van een hoofd van een bekende oudwinnaar van de Ronde. (volg zijn werk via www.joristhys.be)
– Mattias, mijn trouwe kookbuddy, zorgde voor alweer overheerlijk stoofvlees en onovertroffen pickles. Daarbovenop is hij een organisatorische duizendpoot.
– Dimitri, de wingman van Maneuver, voorzag iedereen van bier, organiseerde pronostiek, trok de foto’s en bewees dat hij een organisatorisch manusje-van-alles is.
Verder bedank ik graag:
– Cothé: voor het doorstaan van de kou en het maken van – overheerlijke – koffie. Ooit proef ik jullie Little Mary.
– Barbara Dubaere: voor het decoreren van de tafels op geheel eigen creatieve wijze
– De vier obers en medechef Steven: Thomas, Tuur, Dries hebben indrukwekkend veel gewerkt in de bittere koude.
– Mijn ouders en grootvader: voor het halen van de mosterd, het vlees, het brood en het doorstaan van de zoon zijn perikelen.
– Studiomie: Mieke en Ward, bedankt voor jullie flexibiliteit en samenwerking. Jullie B&B is en blijft een heerlijke locatie.
– Brouwerij Boelens: Jullie serveren heerlijk bier. Iedereen was echt vol lof over Het Klein Verzet (de Waaslander) en Het Groot Verzet (de Dubbel Klok). Jullie horen nog van ons. En wie weet, brouwen we volgend jaar ons eigen bier…
– Het Nationaal Wielermuseum uit Roeselare: bedankt voor de fietsen, truitjes, de foto’s en al het materiaal. Zonder jullie zat het qua inrichting zeker niet zo goed. Beste lezers, dit museum is zeker een bezoekje waard.
– Bicyclette: bedankt voor de prijzen voor onze pronostiek.
– Sam Vandierendonk, Jeroen Vanneste, Jan-Willem Van Hoofd en Plum Fietsen: voor het respectievelijk rijden, filmen, monteren en uitlenen van fietsmateriaal voor onze schiftingsvraag. Filmpje? Inderdaad, de schiftingsvraag luidde: wat is de snelste tijd van het Verzetslid die in een Flandrien outfit de Koppenberg beklimt?
– Johan Museeuw, Peter van Peteghem, Walter Godefroot, Michel Pollentier, Eric Leman, Roger Decock, Roger De Vlaeminck, Edwig Van Hooydonck, Rik Van Looy en – jawel – Fabian Cancellara om onze hoofdprijs – dat kader – te ondertekenen.
Last Sunday as a member of “Het Verzet”, I organized a dinner about cycling. It all started last year when I invited 15 people in my living room for stew, beer and the Tour of Flanders. You can read the report of that day in 2012: The Tour of Flanders. Last year, Mattias, my cooking buddy said: “and next year, we invite 30 guests.” I told he was crazy. Last Sunday we invited more than 60 people…
The first member who joined us, was Jeroen Migneaux, a graphic genius. He took care of the invitations, the banners, the website, … Joris Thys was our fourth member. He’s a crazy illustrator. The last one to join us, was Dimitri Desender, the Wing Commander of Maneuver. “Het Verzet” was born in november. The idea was pretty easy: the same atmosphere as last year, but more guests. So we started to look for a location where we could create a big living room. We also wanted to keep the cycling race “The Tour of Flanders” as our main theme. So we contacted The National Cycling Museum of Belgium to help us with the decoration. Culinary we wanted to keep the local dishes paired with unknown beers. So Hot Cuisine de Pierre started to create a menu and we contacted Brouwerij Boelens for us beer. In February we launched the website. After ten days we had to raise the amount of 50 guests to 60 guests. In the meanwhile Het Verzet found TV’s, ordered the meat and made a movie for our tiebreaker. After months of preparation, the day was finally there.
All our guests were on time, and despite the cold, the atmosphere was good from the start. Six dishes, three beers and the most emotional cycling race of the year, this is all you need on a Sunday in March. It felt like it was one big family. The tension raised and suddenly Fabian accelerated. The bear of Bern won. Our guests not only liked the winner, they also were satisfied about the food, about the party and about the beer. Het Verzet was happy.
Conclusion: Het Verzet passed this exam with cum laude. On culinary, graphic and decorative level everything was good. Some things were even ver good. Next year other things, like the organization afterwards and the financial part has to be better. I know some people had very high expectations. Other ones had doubts about the chance of success. Some people even had doubts about the price. 45 euro, isn’t that too much? I think, and yes I’m pretty proud, that Het Verzet exceeded the expectations. I’m also pretty sure that we proved that we could organize a dinner for sixty people. Last but not least, I’m sure the 45 euro wasn’t expensive at all. And yes, there still were some small faults. Nobody’s perfect of course. We’ll do our best to fix those problems for next year. So we can get our “magna cum laude”. Do you really have to wait until april 2014 for another dinner of Het Verzet? No, you don’t. We will be back, but more about that in a couple of weeks…
I also have to write something about the food. This is a food blog, isn’t? Hot Cuisine de Pierre took care of the dishes. I made six dishes: three appetizers, a starter, a main dish and a dessert. Just like the past two years, Mattias Camps helped me again with the preparations. There were also three matching beers. The first two were personalized beers of Brouwerij Boelens: Het Klein Verzet (Waaslander) en Het Groot Verzet (Dubbel Klok). The last one is a Belgian beer, that was elected as one of the best beers of the world: Pannepot. This beer is created by the Struise Brouwers. The sweetness went very good with the dessert. Every guest also got a coffee made by Cothé, and a chocolate praline, created and made by Sven Coryn. Every dish was linked to a cycling story. I also tried to use as much as possible local ingredients. We bought meat from the butcher Dierendonck, who only uses meat of a local beef variety. I bought my butter from a local farm in Wevelgem and my mustard from a small shop in the North of France.
THE MENU
“Odiel Defraeye”
Waffle – shrimp – dill
“Tom Boonen”
Haricots verts – Bacon – Goat Cheese
“Briek Schotte”
Briekbread – Butter
“Paul Deman”
Bavette – Butternut – Klein Verzet
“Eddy Merckx – Eddy Planckaert”
Beef – Fries – Pickles
“Erik Leman”
‘Mars’ : Caramel – Milk chocolate – Nougat
The cycling stories in a nut shell: Odiel Defraeye ended up as a fisherman after his cycling career. The haricots verts are called the real French fries, because everyday they were served in the Tour de France until the seventies. Briek Schotte is the one and only Flandrien, but he also ate so much bread before and in the race. A bakery also created the real “Briekbread”. Eddy Merckx was the face of Molteni, a meat company that sponsored a cycling team in the sixties and seventies. Eddy Planckaert was “addicted” to fries, even the day before a race. Leman won the Tour of Flanders three times and cycled for the “Flandria-Mars” team. So I just had to make something based on a Mars candy bar. If I look at the quality of the dishes as they were served, I’m pretty satisfied. Of course it could be better. I’m still just a guy who likes to cook from time to time. The evolution with last year is, however, positive. All my dishes were good, sometimes even very good. So I’m a happy chef. If you want the recipe of the stew, you can find it here: A dish that unites a country. Replace the Westmalle by “Het Groot Verzet” (Dubbel Klok) and the pork cheeks by beef. For 60 people I used 23kg of meat. Next year, there won’t be a meat stew. I already have some other ideas…
I just wanted to thank a lot of the people who helped me. You already had to read a lot, so I only give you the summary. In the first place: the other members of “Het Verzet”: Jeroen, Joris, Dimitri and Mattias. In the second place also my parents and grandfather who drive around the country to buy stuff for me. Also a thank you to Brouwerij Boelens, The Cycling Museum, Studiomie, Bicyclette, the people who helped filming and editing our tiebreaker movie, all the Flandriens who signed our first price and the waiters and Steven for all the help in the kitchen Sunday.