Vier juli 2014, wat een dag! In Amerika wint Joey Chestnut voor de achtste opeenvolgende keer Nathan’s Hot Dog Eating Contest. Minpunt: hij eet maar 61 hotdogs in 12 minuten, 8 minder dan zijn wereldrecord het jaar daarvoor. Weetje: Joey is de werelds nummer 1 volgens de International Federation of Competitive Eating. Jawel, u leest het goed. Er bestaat zoiets als een International Federation of Competitive Eating. Stel je voor…
Maar goed, vier juli 2014, wat een dag! Ook ik ga net zoals Joey Chestnut eten. Minstens 61 hotdogs eten in 12 minuten … nee, dat ga ik niet doen. Samen met het gezin trokken we naar De Veranda in Antwerpen. De mama was jarig en dat verdiende wel iets extra. De Veranda is wel dat iets extra. Of Joey Chestnut de verfijndheid zou kunnen appreciëren, dat betwijfel ik. Smaken, kleuren en culinaire gewoontes verschillen natuurlijk, dus wie ben ik om te oordelen over Joey zijn eetmanieren.
Vergeet Joey Kastanje! Onthou Davy (en Daan), de drijvende krachten achter De Veranda. Na mijn vorige doortocht anderhalf jaar geleden, had ik hoge verwachtingen. Erg hoge verwachtingen. Ze werden allemaal ingelost.
Daan serveerde ons als apéro een Rose à lies van Jerome Jousset, een soort van rosé bubbels. Davy zorgde voor de hapjes: Royal van schaaldieren met tartaar van zalm en gepofte quinoa en shotje komkommer met schuim van gerookte heilbot. Fris, eenvoudig en bom aan smaak!
Het voorgerecht bestond uit Maatjes, vichyciose, vinaigrette van appel en limoen, gepekelde rode ui, verse kruiden en bloemen uit eigen tuin. De bijhorende wijn was een cupidone van Paul Reder 2013, Languedoc, Chardonnay, Clairette en Chasan. Heerlijk, zowel in het glas, als op het bord als de combinatie!
Tussendoor bracht Daan ons een geglaceerde varkensschouder met erwten (puree en aangemaakt), kersen en schuim van mierikswortel. In het glas kwam een Gamay de Savoie 2011 van Dupasquier. Bam, alweer een schot in de roos!
Als hoofdgerecht kwam een entrecote met radijzen, gebakken, gepekeld en gemarineerd, emulsie van peterselie en gebrande rode ui. De wijn was een l’Arpent du Mitan 2010 Cabernet franc, Touraine Loire. Lekker, echt waar, en dat vlees was smakelijk, man man man. Toch moet ik bekennen dat er iets te veel peterselie was. Daarom vond ik dit het mindere bordje van de avond. Met die opmerkingen dat dit mijn persoonlijke mening van het moment is (please, doe me geen rechtszaak aan :p) en dat de rest zo goed was, dat dit gewoon iets minder goed was.
U weet het al, ik ben een dessertman. Het behoeft geen uitleg. Ik keek dan ook reikhalzend uit naar de twee desserts. Het eerste was Abrikoos, partjes en sorbet en coulis met vlierbloessem, schuim van yoghurt en merengue met appelsienschil. “Davy, breng me nog een bordje!”, dachten we. Het zegt genoeg!
En toen kwam dessert 2: wortel, sorbet, schuim met yoghurt en coulis met witte balsamico, crunch van pinda, panna cotta met salie. “Davy, alsjeblieft, ik smeek je, breng me nog een bordje!”. Eenvoudig, helemaal niet zoet en zo fris, wat een toppertje! Wie het verslag van battle 7 aandachtig las, merkt een overeenkomst. Inderdaad, het hapje vond zijn inspiratie bij dit dessert.
Ja, ik ben fan. Echt waar! Davy en Daan (en het ganse team!), bedankt! Wij komen terug! Dat staat vast! En breng me dan alsjeblieft nog zo’n bordje! :p
Veranda Guldenvliesstraat 60, 2600 Berchem TEl: +32 3 218.55.95 www.bistronomie.be/nl/bistro-9/veranda Maandag & Dinsdag gesloten