Vandaag werd u inderdaad gevraagd niet naar de kust te komen. Mocht u de voorbije weken toch eens de frisse zeelucht zijn gaan opsnuiven, dan kwam u misschien de Oostende City Guide tegen.
Ik geef er mijn tips voor de koningin der badsteden. Culinaire tips natuurlijk. In navolging daarvan werd ik uitgenodigd om een diner bij te wonen met als thema: geirnoars. Garnaaltjes dus. Voor dat grijze goud wil ik de oversteek wel maken.
De liefde van de man voor een verse handgepelde geirnoar, dat valt niet te omschrijven. Of zoiets.
Dus spoorde ik die winteravond in december richting de zji. Groot was mijn verbazing, toen bleek dat de locatie van dienst zomaar eventjes op het 33ste verdiep van het hoogste gebouw van Oostende lag. De lift werkte. Chanceke. Het uitzicht, dat hoef ik u niet te vertellen, was en is indrukwekkend.
Een tv-ploeg, chef Dagny Ros Asmundsdottir, wat mensen van Ambassy, de chef van St-Malo en vier bloggers, dat was het gezelschap van de avond.
De vier bloggers:
- Tjoolaard
- Koken op Hakken
- Ostend city queens
- ikzelf uiteraard
En ik moet zeggen, het was een zeer aangenaam gezelschap. Echt waar. Vuistjes en knuffels voor iedereen die rond de tafel zat. Geen geleuter over blogcijfers, weinig stiltes en echt gewoon een oprecht interessante en gezellige avond.
Dat de avond afgetrapt werd met een introductie in het pellen van garnaaltjes en het maken van garnaalkroketjes, zal het ijs wel gebroken hebben.
Een geirnoarkroketje, dat is pure ambacht. Dat is gefrituurde liefde en passie.
Ik ben echt een grote fan van garnaalkroketjes. Versgemaakte welteverstaan. Het is zoveel werk. Pellen, fond maken, beslag maken, opstijven, kroketjes maken, paneren, frituren… Twee dagen werk voor 1 minuut culinair genot. Maak je het goed en kruid je het lekker af, dan is het altijd een succes. Het is echt waar, pure liefde. Was het niet zoveel werk, ik maakte het elk weekend. Of toch bijna.
De kroketjes van de chef van St.-Malo waren ook echt zeer lekker. Niets op aan te merken, integendeel. Geef me nog maar zo’n bordje, chef.
Het menu bestond verder uit Thaise gerechtjes, want de chef is een Thaifanaat. Vandaar dat je in zijn restaurant ook Thais kunt eten. Het klinkt een beetje gek: een naam zoals St.-Malo en Thaise specialiteiten op het menu. Wel, net zoals de kroketjes waren de Aziatisch gemarineerde zalm en de curry met Noordzeevis beiden toppers. Niets op aan te merken. Bangkok leek plots zo dichtbij. Afsluiten deden we met een dessert én pralines van Olivier Willems, een Oostendse chocolatier.
Na snel nog een blik op de nachtelijke horizon geworpen te hebben, daalde ik terug af naar zeeniveau. De begane vloer dus. Verse garnaalkroketjes, een verrassend lekker Thais menu, een mooi uitzicht en een aangenaam gezelschap, wat meer kan je je nog wensen? Gelukkig hoefde ik niet meer naar huis te sporen en kon ik onder de wol kruipen in het Princess Hotel.
Meer weten?
Maak zelf de curry: het recept inclusief video
De reportage over Oostende en de garnaalkroketjes inclusief mezelf
Mijn (nieuwe) tips voor Oostende
St.-Malo: jawel, ik geef toe. Had ik het niet geweten, ik was er op de zeedijk voorbij gelopen. Dankzij dat diner weet ik nu dat ik er echt lekker Thais kan eten en dat de garnaalkroketten een plaats verdienen op je postkaartje richting het binnenland.
Olivier Willems: lekkere pralines. Verfijnd, mooi en ideaal om mee naar huis te nemen of tijdens de file op de terugweg op te smikkelen.
De Grote Post: deze locatie is het oude postgebouw. Logisch. Het is totaal gerenoveerd en doet dienst als eventlocatie met een eigen brasserie. Op de kaart pasta’s, broodjes, maar ook bijvoorbeeld fishstick met puree. Versgemaakt, met tartaarsaus.
Passe vite: klein en gezellig lunchplekje in het hart van Oostende
Mijn oudere tips zoals Histoires D’O of Koffiebar De Familie Jansen en zo ontdek je in dit ouder artikel.
Bedankt aan Toerisme Oostende, Princess Hotel en Ambassy voor de uitnodiging, het diner en de overnachting.
#loveoostende #opoostendsewijze