Het was en is mijn voornemen om dit jaar wat te experimenteren met “oldschool shizzle”, dingen van vroeger, uit de tijd van oma en opa en zo. Waarom? Geen idee. Ik vind het best wel interessant om te zien hoe je kan variëren met smaken en het allemaal uiteindelijk super eenvoudig is.
Vorig jaar maakte ik Hot Cornichons de Pierre, mijn eigen zoetzure augurken. Het was de eerste keer dat ik dit toen maakte. Met de smaken werd wat geëxperimenteerd. Na een paar maanden wachten kon ik eindelijk proeven. En weet je? Eigenlijk vielen ze echt wel te pruimen. Knapperig én smaakvol, het was een klein succesje. Er was één probleem: ik had maar twee bokalen.
Het was niet altijd een succes. Zelf verse kaas maken, het lukte niet. Artisjokken opleggen, ook dat liep faliekant af. De confituur van rabarber en aardbei was tevens geen onverdeeld succes. De structuur was OK, maar het was me iets te zoet. Try and error, zeker? Augustus en september, het zijn drukke maanden voor wie wil inmaken. Na de verhuis vond ik eindelijk wat tijd om verder te experimenteren.
Hot Mirabellen de Pierre
Mirabellen, wie kent dat nog? Het zijn kleine pruimpjes en ik moet bekennen dat ik het niet kende. In De Keuken van Sofie zag ik ze voor het eerst. Sofie maakte er taartjes mee. Klein en lekker. (recept) In de boomgaard van IR haar grootvader staan een aantal mirabellenbomen. Ze hangen vol van die kleine lekkernijen. Helaas kun je er best niet te veel van eten. De darmflora houden er wel van. Dus dacht ik: inmaken die handel! Ik sneed ze in twee, haalde het pitje eruit en deed ze in bokalen. Als extra smaakmakers voegde ik een paar kruidnagels, steranijs en een stokje kaneel toe. Een siroop van suiker (50/50) werd gemaakt en aan de kook gebracht. Dit kokend brouwsel goot ik over de pruimpjes. Deksel erop en omdraaien die bokalen. Na een nachtje slapen, draaide ik de bokalen terug om en nu is het dus wachten. Binnen een paar weken zal ik voor de eerste keer kunnen proeven (en bakken). Spannend.
Vraagje: weet iemand waarom ze boven drijven?
Hot Cornichons de Pierre 2.0
Na het succes van vorig jaar wou ik sowieso weer augurken opleggen. Augustus is de maand van augurken, dus er is wel wat haast bij gebaat. Het probleem is echter dat je dit zo moeilijk vind. Supermarktketens hebben kerstomaten in alle kleuren en maten en fruit van over de ganse wereld, maar augurken en iets wat specialere kruiden uit de lokale tuin, dat ligt moeilijk. In Gent vond ik ze indertijd in de O’rigino, maar in Diest, geen idee. Na wat mailen lieten ze me weten dat Groenkost er had. Ik heb het er later wel nog eens over, maar Groenkost is een biologisch stuk zelfplukland. Ik mocht er wat augurken komen halen. Helaas lijken en smaken ze meer op komkommers. Dik, groot en vol pitjes. De eerste lading heb ik gisteren in een smaakvol zoetzuur brouwsel gelegd, maar geen idee of ik het succes van vorig jaar kan herhalen. Kleine augurkjes, ik zoek er dus nog. Dus wie me kan helpen, laat maar iets weten.
Ook het confituurverhaal krijgt nog een vervolg. De diepvries zit vol met aardbeien en frambozen uit de tuinen van de grootvaders. De bomen in die hun tuinen bezwijken bijna onder het gewicht van de perziken. Binnen hier en drie weken staan de struiken bij IR haar moeder vol bramen, vallen de noten met hopen van de bomen en ondertussen zijn er nog kilo’s tomaten die gebruikt willen worden.
Stof genoeg om in te maken.
Maar dat is voor een volgende keer alweer…