Willem Buekenhoudt, de naam zegt u waarschijnlijk niets. Ik moet bekennen dat ook ik nog nooit van deze man gehoord had. Een beetje vreemd misschien, want hij behoort tot de top van de Belgische bierkenners. Het Keurbroederschap De Witte Ranke organiseerde begin maart namelijk een wedstrijd “Beste professionele bierschenker van België”. U raadt het al. De titel van “Beste professionele bierschenker van België 2012” ging naar Willem Buekenhoudt. Deze Ieperling, geboren in Wervik, baat in de kattenstad uit restaurant uit: Bistro Fino. In deze bistro worden bieren dan ook hoog in het vaandel gedragen. Chef Willem gebruikt ook zo vaak mogelijk streekproducten. Waar hebben we dat nog gehoord? Hoewel het restaurant na gisterenavond op mijn lijst van te bezoeken restaurants staat, ben ik er dus nog niet geweest. Gisterenavond gaf Willem echter een bierdegustatie in Wervik. Op het programma stonden zes bieren. Hier moest ik dus naartoe.
Het eerste bier werd een bleekgoud pilsje van lage gisting. Willem liet ons namelijk proeven van de Vedett Extra Blond, een frisse en brave starter.
Bij het tweede bier overheersten duidelijk de aroma’s van citrus en koriander. De smaak werd tevens gekenmerkt door beide ingrediënten, aangevuld met tarwe. Voor ons stond het Watou’s Witbier.
Het derde bier werd al iets voller van smaak. Bistro Fino laat namelijk zelf hun eigen huisbier brouwen: Fin Eau. Het bier, gebrouwen door De Relatiebrouwer, bevat Pilsmout, Munchenermout, Carahell, Tarwevlokken, Palemout, Gist en hop. Fin Eau was duidelijk veel hopper van smaak. Het smaakte zelf wat bloemig.
Het vierde bier werd een donkere klassieker: Sint-Bernardus 12. Ik wil toch even gebruik maken om een misverstand uit de wereld te helpen. Ik citeer dan ook Willem: “De West-Vleteren 12, de tot het beste bier van de wereld verkozen trappist, wordt gebrouwen volgens hetzelfde recept als Sint-Bernardus 12. Oorspronkelijk werd er ook in de abdij van Sint-Bernardus gebrouwen. Tot op heden wordt er zelfs nog altijd een deel in die abdij geproduceerd. Het verschil, jawel er is een verschil, zit hem in het gist. West-Vleteren gebruikt namelijk gist van Rochefort, Sint-Bernardus daarentegen gebruikt de oorspronkelijke gist.” Wie het nu nog niet gelooft, Hot Cuisine de Pierre organiseert ooit wel eens een battle tussen Sint-Bernard en Sint-Sixtus. Goed, terug naar het bier. Sint-Bernardus is een vol en rijk bier. Het is al redelijk complex – uiteraard kan het nog complexer. De aanwezige smaken variëren van kandij over gebrand tot rijp fruit.
Na een korte pauze was het tijd voor twee meer uitgesproken bieren. Vanderghinste Oud bruin werd de eerste klepper. Het is een bier van gemengde gisting. Gemengde gisting? Inderdaad, gemengde gisting. Als basisingrediënten voor het bier gebruikt men namelijk gerstemout, tarwe, karamelmout, hop en water. Hiermee wordt een bier van hoge gisting gemaakt. Door dit bier te versnijden met bier van spontane gisting, minstens 18 maand oud, gerijpt op eikenhouten vaten (= foeders), bekomt men dit specifieke Zuid-Westvlaamse Rood-bruine bier. Het bier had inderdaad een erg sterk aroma. Dit zurig bier is trouwens perfect om lang te bewaren, aldus Willem B.
Het zesde en laatste bier, was er toevallig eentje dat ik al geruime tijd wou proeven: de oude Gueuze van Boon. Dit is een bier van spontane gisting. Een Gueuze is een erkend streekproduct. Het bier, de geschiedenis en het brouwproces zijn dan ook uiterst interessant. Helaas is mijn kennis nog veel te beperkt, dus dat moet even wachten. Feit is dat dit bier echt wel “even schrikken” is, als je dit niet gewoon bent. De smaak is rijk, vol en complex. Willem B. heeft me echter kunnen overtuigen. Ik had nog nooit een Gueuze geproefd, maar het zal niet bij deze ene keer blijven. Het hoofdstuk “Gueuze” wordt dus zeker en vast vervolgd.
Conclusie: het werd een aangename en leerrijke avond. De meeste bieren zijn dan wel bekend onder het brede publiek. Zomaar even een naam op het bier plakken bleek toch een stuk moeilijker. Interessant was het vooral om een summiere inleiding te krijgen op de verschillende gistingsprocessen, smaken en aroma’s. Ook het “foodpairing” gedeelte lijkt me een zeer boeiende wereld. Tijd dat ik me daar verder in verdiep, me dunkt. Alvast een bedankt aan Willem B.
Willem Buekenhoudt, you probably don’t know this guy. Don’t be afraid, me neither. I never heard of him and in fact he grew up in my hometown. It’s a bit strange that we don’t know him, because he knows a lot of beer. De Witte Ranke is a brotherhood that organized a competition for the “best professional beer specialist”. Willem won this title in 2012. He has his own restaurant in Ypres: Bistro Fino. I never visited the restaurant, but I will do this in the future. Yesterday Willem gave a beer tasting with six beers on the program in Wervik, my hometown. So I had to go there. A report.
The first beer was a beer of low fermentation, the Vedett Extra Blond. It’s a fresh and light lager. Perfect to start our evening with.
When you tasted the second beer, you noticed the citrus, coriander, wheat very clear. It was a white beer, Watou’s Witbier.
The third beer had already a richer taste. In fact, Willem created his own beer for his restaurant: Fin Eau. This beer is brewed by De Relatiebrouwer. Thanks to the use of a lot of different hops, this beer is pretty flowered.
The fourth beer is classy one: Sint-Bernardus 12. A lot of people think that this is the same beer as the more famous Westvleteren 12, the so-called “best beer of the world”. This is the true story, thanks to Willem B. Sint-Bernardus and Sint-Sixtus they both use the same recipe. It all started in the monastery of Sint-Bernardus, where a part of the production of West-Vleteren is still going. The difference is the kind of yeast. Sint-Bernardus uses the original one, Sint-Sixtus the yeast of Rochefort. Sint-Bernardus is a rich and complex beer. You can taste the caramel, the sugar and ripe fruits.
After a short break, we tasted two more rich beers. Vanderghinste Old Brown was the first one. It’s a beer of mixed fermentation. Mixed fermentation beers (the southern Flanders red beers) finally, are the result of a combination of top fermentation and bacterial flora, that convert organic acids and higher alcohols into esters. This beer has a really rich, but a bit sour taste.
The sixth and last beer, was a kind of beer that I wanted to taste for already a long time: The Old Gueuze of Boon. It’s a beer of spontaneous fermentation. The Gueuze is a kind of beer that you only find in the region of Flemish Brabant and Brussels. The story of the beer, the history and the brewing process are very interesting. I still don’t know enough to tell you everything about this kind of beer. So you have to wait a bit. The Old Gueuze has a very complex and rich flavor. It’s not just another beer. You really have to be prepared. It’s a shame that I never tried it before. I really will try it again. An interesting beer, that’s for sure.
Conclusion: it was an interesting evening. Most of the beers are pretty famous. It’s still not easy to recognize the beers if you don’t know the name. It was very enriching to have a short introduction in the different kinds of fermentation and the flavors. Also foodpairing with beer is something I will try to discover as fast as possible. Thanks Willem B.