“Kom tegen 14u, dan is het voedertijd.”
Kwart voor twee parkeer ik aan het Goerenhof – moeilijke naam voor een West-Vlaming trouwens. Koen wacht me op bij de geiten. “We hebben nog wel even.”, aldus Koen. En dus doet hij zijn verhaal.
Het Goerenhof is gelegen ergens ten velde, maar pal naast de E314. Een deel van de geitenboerderij wordt trouwens ingenomen door topkaasmaker Karditsel, misschien wel de beste geitenkaasmaker van het land.
Ik ben hier echter voor geitenboer Koen. Hij begon een tien jaar geleden met een paar geiten in één van de stallen achteraan. Die “paar geiten” groeide ondertussen tot een paar honderd. Het eindproduct is vooral de melk, al wordt er heel af en toe ook eentje geslacht.
Koen werkt helemaal biologisch en het assortiment dieren werd ondertussen uitgebreid met 250 kippen, een tiental varkens, twee ezels, runderen en schapen. De kippen scharrelen vrij in de boomgaard. Veel vrijer kan vrije uitloop niet zijn.
Koen ging een paar jaren terug in zee met Herkenrodeboer Pieter. Met hun runderen en schapen onderhouden ze de grasvelden in het natuurdomein rond de prachtige abdij van Herkenrode. ZE telen ook granen die gebruikt worden voor jenever, bier en bloem. De restproducten gaan samen met de wei, een restproduct van de kaasmakerij naar de varkens. De mest van de varkens en de geiten wordt uitgestrooid op de akkervelden en zo is de cirkel eigenlijk wel rond. Ook die varkens huppelen bovendien vrij buiten.
Het vlees van de Herefordrunderen en de schapen kan je net zoals de melk van de geiten, het varkens- en kippenvlees rechtstreeks kopen bij de boerderij of via één van de buurderijen in de buurt.
“Tijdens mijn opleiding kwam ik in gewone varkensboerderijen. Zoiets industrieel wou ik niet gaan doen. Nooit niet.” – Koen
Eén van de grote uitdagingen is het vinden van slachthuizen. Voor kippenslachthuizen is het probleem dat je er minstens 1000 moet hebben. Voorlopig rijdt hij ze nog naar Doornik. Lees: ’s morgens brengen, ’s avonds ophalen. En Lummen – Doornik dat is een eind. Ook voor varkens is er een probleem. Ze mogen niet te groot zijn en biologisch/vrije-uitloopvarkens mogen niet overal geslacht worden. Meer en meer slachthuizen sloten of gaan sluiten en dit zorgt dus voor extra zorgen.
“Het uiteindelijke doel is een zorgboerderij.”, aldus Koen. De aanvragen zijn ingediend en mits goedkeuring kunnen bijvoorbeeld jongeren die even nood hebben aan een time-out hier aan de slag. In tussentijd boeren Koen en Pieter lustig voort.
Ondertussen is het stipt 14 uur en begint Koen aan zijn voederronde. De geiten weten het duidelijk en in geen tijd hangen tientallen geitenkopjes lekker te smullen.
Terwijl de guitige kopjes verder smikkelen, rijden wij naar Herkenrode. Tijd om wat schapen te verplaatsen. Een weide moet voor een event afgegrazen worden. Dus verhuizen Pieter en Koen, met enige moeite, de kudde een hondertal meter verder. De wandelaars kijken hun ogen uit.
Als jonge snaak met wat geiten in de stal beginnen en nu een volledige boerderij en serieus wat grasvelden onderhouden, helemaal biologisch en grotendeels korte keten, je moet het maar doen.
Chapeau voor Koen (en Pieter).
Zin in een stukje vlees of melk van Herkenrode/Goerenhof? Schrijf je dan zeker in op hun nieuwsbrief.
Meer weten:
Van 26 mei tot 3 juni was het de Week van de Korte Keten. In opdracht van Boeren en Buren ging ik langs bij enkele interessante producenten. Volgende keer: de mannen van Herkenrode