Omdat mijn kennis te beperkt is om u te vertellen hoe dat nu juist zit met natuurwijnen, vroeg ik het aan één van de gebroeders Jacobs. Zie hier zijn uiteenzetting.
Natuurwijnen, biodynamiek, what’s in a name?
Natuurwijn is wijn van biologische geteelde druiven, waarbij de wijnbouwer een principe van maximale non-interventie hanteert in het proces van vinificatie of het wijn maken. Vaak noemen ze hun zelf daarom geen wijnmaker. Het is de wijn die zichzelf maakt.
De wijnbouwer moet vooral de juiste omstandigheden scheppen, opdat de druiven hun maximaal smaakpotentieel kunnen ontplooien. Concreet betekent dit dat het grootste werk gebeurt in de wijngaard, en dat er geen additieven worden gebruikt in de vinificatie (uitgezonderd soms een minimale dosis sulfiet bij het bottelen). Essentieel daarbij is dat de druiven vergist worden door gisten die van nature in de wijngaard aanwezig zijn. Er bestaat geen officiële certificering hiervan.
Biodynamische wijn is biologische wijn (en vaak ook natuurwijn), waarbij de wijnbouwer een aantal landbouwprincipes van Rudolf Steiner als leidraad neemt. Hiervan bestaat wel een certificering, namelijk het Demeter-label. De biodynamie impliceert een holistische benadering van de landbouw, waarbij de boer/wijnbouwer vertrekt vanuit het land als een levend organisme, waarbij alles en iedereen met elkaar in verbinding staat.
Dit resulteert onder andere in een bijzondere aandacht voor het bodemleven, en de biodiversiteit van de wijngaard/boerderij. Buitenstaanders fronsen daarbij wel eens de wenkbrauwen bij de biodynamische aandacht voor de stand van de maan, en het gebruik van eigenaardige preparaten (zoals koemest die gecomposteerd wordt in een koehoorn). Vele wijnbouwers daarentegen beschouwen dit als een bijzondere vorm van aandacht voor complexe natuurprocessen, die vooral ook (naar hun eigen ervaring) betere wijn oplevert.
T. Jacobs.
Voor mij als quasi wijnleek was/is de scheiding niet altijd even duidelijk. Het “Jura weekend” heeft me ergens wel de ogen geopend. Het contrast tussen de woestenij tussen de gewone wijngaarden en de fleurige fauna en flore tussen de ranken van de biodynamische is indrukwekkend (cfr. foto’s boven). Wijn maken is sowieso al zeer intensief, maar de natuurlijke wijze is ongetwijfeld nog veel intensiever.
Last but not least, de smaak is voor velen een struikelpunt. Niet zelden is dit een gegeven dat ons is opgelegd vanuit traditie, marketing en wat we gewoon zijn. Feit: er zat al eens wat vreemd tussen. Het grootste deel van de geproefde wijnen was echter echt goed. Ondertussen heb ik echt al pareltjes van natuurwijnen gedronken. Bovendien weet je dat je met deze wijnen niet alleen de natuur verder helpt, maar ook iets gezond in je glas hebt. Iets wat we alleen maar kunnen koesteren.
Mijn diepste respect dus voor deze wijnboeren.
Morgen: het relaas van het bezoek aan wijnmaker Julien Guillot in de Macon.