Ik sluit mijn reeks over Japan af met mijn drie culinaire hoogtepunten van de reis. Elk hoogtepunt was een onvergetelijke reiservaring, waarover ik pagina’s zou kunnen schrijven. Ik presenteer u dan ook graag de drie culinaire reiservaringen, die ik niet snel zal vergeten.
1. Anamizu Oester Festival
Voor het eerste hoogtepunt bevinden we ons in een uithoek van Japan. Google Maps vertelt u meer over hoe er te geraken: link. Anamizu bevindt zich ongeveer anderhalf uur rijden van Kanazawa. In Anamizu is nu eens echt geen hol te beleven – op het jaarlijkse oester festival na. Een sneeuwtapijt, honderden meters aan steenkoolgrills onder tenten en toch wel meer dan duizend Japanners, zo mag u het zich voorstellen.
Het concept was eenvoudig. Koop een zak oesters, gooi het op de grill en laat het smaken. De organisatie voorzag in een mes en ijzeren handschoen. Een kilo oesters was echt wel goedkoop. Verder waren er verschillende andere kraampjes met verse noedels, allerlei lekkers uit de zee en een heus podium. Ik hield het bij oesters. Een van de vrienden had wat limoensap, ponzu, zout en sojasaus meegebracht. Dit totaal onverwacht bezoek was echt onvergetelijk. Het lekkere eten, de zalige mensen en de uitgelaten sfeer maken dit echt één van mijn beste reiservaringen tot op heden. Vergeet wel geen dikke kleren aan te doen, want eenmaal weg van de grills is het best fris.
2. Hotaru, Kanazawa
De tweede onvergetelijke ervaring brengt ons terug naar Kanazawa. Marlies, de Belgische vriendin, speelde alweer een hoofdrol. Haar kennis van Japan en vooral de taal opende een aantal deuren, die anders gesloten waren gebleven. Eén van die deuren was die van het restaurant: Hotaru. Japanners besteden enorm veel aandacht aan de kwaliteit van hun eten. Kaiseki is de haut cuisine van Japan. Veel beter dan dit valt er dan ook niet te krijgen op dat interessante eiland. Het restaurant waar Marlies dankzij haar Japans kon reserveren, was een restaurant, gespecialiseerd in Kaiseki. Twee westerlingen in een op en top Japanse setting. Het was best grappig. De zitplaats op zich was al een beleving. We kregen een kamertje waar we alleen met ons twee zaten. Geen open ruimtes dus, maar kleine ruimtes waar je volledig afgesloten geniet van de maaltijd. De menu bestond uit een opeenvolging van kleine gerechten uiterst smaakvolle combinaties. Ik moet bekennen dat ik toen voor het eerst sinds lang nog eens een stukje tonijn at. Uit principe eet ik dit namelijk niet meer. Helaas moet ik ook bekennen dat dit stukje tonijn echt onovertroffen zacht en lekker was. Het diner sloot ik af met een heerlijke Japanse whisky.
Ik heb gedurende gans mijn reis op slaping en luxe bespaard om eenmalig van zoiets te kunnen genieten. Wel, het was het waard. Dit is zeker en vast één van mijn culinaire hoogtepunten.
3. Eri’s Place, Kyoto
Het laatste hoogtepunt – en dan is het echt wel gedaan met al die Japanse shizzle – voert ons – liefst met een van die heerlijke treinen – naar Kyoto. In Kyoto deed ik aan couchsurfing. Eén van mijn hosts was Eri. Ik had haar beloofd om een Belgische maaltijd klaar te maken. Zot zijn doet geen zeer, dus bracht ik speculaas, chocolade, bladerdeeg, bier, gelatine, pastinaak en zelfs spruiten mee naar Japan. Zij nodigde twee vriendinnen uit – die geen woord Engels spraken. Ik maakte voor haar een kaastaart met speculaasbodem, witte chocolade en aardbeien. Daarnaast maakte ik ook spruitenstoemp met spekjes en tenslotte bakte ik nog een quiche met broccoli, pastinaak en blauwe kaas. Ik had in aanloop van mijn reis ook al een mailtje gekregen van één van haar Japanse vriendinnen dat het haar verjaardag was en met de vraag of ik geen verjaardagstaart wou maken. Ik kocht dus extra kaarsjes om op de kaastaart te plaatsen.
Vooral wat betreft de quiche moest ik qua recept en uitvoering improviseren. Er was namelijk geen bakvorm, noch weegschaal. Wonder boven wonder werd dit één van mijn beste quiches ooit. De timing zat slecht en ik moet bekennen dat ik haar keuken tot een slagveld omtoverde. Eri, mijn oprechte excuses. Gelukkig vonden ze het alle drie echt lekker. Ik toonde Eri hoe ze de kaastaart moest maken. De versiering hield ik als verrassing. Het was voor haar dan ook een complete verrassing om plots de taart te zien met kaarsjes en versiering. Haar vriendinnen leerden me hoe ik een soort van Japanse dumpling moest maken. Prutswerk
De tweede dag toonde Eri me ook hoe ik topoyaki moest maken. Dit zijn een soort van oliebolletjes gevuld met inktvis. Een aantal dagen later arriveerde ik bij de Belgische vriendin in Kanazawa. Zij kreeg plots een postpakket met de topoyaki machine van Eri. Het briefje zegt alles.
Nog even dit:
Mejuffer Marlies, ik dank u oprecht voor ervaring 1 en 2.
Mejuffer Eri, tot op heden heb ik nog altijd geen Japanse kooklessen gegeven. Ik beloof dat ik na november 2013 mijn uiterste best doe om een Japanse avond in elkaar te steken. Echt waar! En altijd welkom. Altijd.
Meneer Tjoolaard, ga je naar Japan en doe je aan couchsurfing, dan is de bovenstaande dame een ideale host. De locatie ligt een eind buiten het centrum, maar de avonden rond het tafeltje met verwarmde dekens waren echt interessant.
Tot zover mijn alternatief overzicht van Japan. Ik had u trouwens nog veel meer kunnen vertellen over Japan. Er is die grote vismarkt in Tokyo, er zijn die prachtige tempels en er zijn die snelle treinen. Daarover is echter al voldoende geschreven, dus hield ik het bewust bij deze ietwat eigenzinnige reeks. Tot ziens.I’ll finish my Japanese stories with my three culinary highlights. Every highlight was an unforgettable travel experience. Each of them goes about more than just food. They go about people, other cultures and of course food.
1. Anamizu Oyster Festival
For the first highlight we have to drive to a very small place in the North-west of Japan, way up on the Noto Peninsula, called Anamizu. Google Maps loves to tell you how to reach it: link. Too much snow, too cold and too windy and still thousands of Japanese drive to this little town once a year. The primary form of consumption is buying bags of raw oysters and grilling them yourself on one of the hundreds of wood-fired grills set up in the festival area for just that purpose. My Belgian friend and I were probably the only Western people. The festival provides the gloves for grabbing oysters with, along with implements. Some people in our group brought different condiments like lemon, salt and ponzu. There were also concerts, vendors with lovely seafood or old men making rice noodles. The great people, the pleasant atmosphere and the delicious food made this one of my best travel experiences ever. If you ever visit Japan, try to find a Oyster Festival like this one.
2. Hotaru Kanazawa
My second experience happened in Kanazawa together with Marlies, a Belgian friend who worked in Japan. Her knowledge of the language opened some gates. One of the gates was that one of the restaurant Hotaru. Hotaru is specialized in Kaiseki, the Japanese haut cuisine. If you know that Japanese people pay a lot of attention to the quality of their daily meal, you can imagine that Kaiseki is something special. The evening in Hotaru was a great experience. Everyone gets a small room where you and your friends can enjoy dinner. The menu contained a lot of small but delicious dishes. For the first time in years, I ate tuna fish. Normally I don’t eat it, but for this one time I couldn’t refuse. It was so tender and delicious. Incredible. I finished the evening with a lovely Japanese whisky.
During my trip I saved a lot of money by sleeping in hostels and on couches so I could enjoy this kind of meal. It was worth it. This is one of my best culinary experiences ever.
3. Eri’s Place, Kyoto
My last highlight brings us to Kyoto. I “couchsurfed” in Kyoto. I promised one of my hosts, Eri, to make a Belgian meal. So I took Belgian sprouts, chocolate, puff pastry, gelatine sheets, parsnip, speculaas and beer with me to Japan. She invited two friends who didn’t speak any English. I made together with Eri a white chocolate cheesecake with a speculaas crust and strawberries. I also made mashed potatoes with sprouts and bacon. Finally I made a quiche with broccoli, parsnip and blue cheese. One of her friends also mailed me the question if I could prepare a birthday cake for Eri. So I took some candles with me.
I really had to improvise for the quiche. They didn’t have a balance and there were no baking moulds. For some kind of mysterious reason the quiche was one of my best ones ever made. Dear Eri, I really sorry I transformed your kitchen into a battlefield. The birthday cake was a complete surprise for her. The Japanese friends taught me how to make Japanese dumplings. The second day Eri showed me how to make Topoyaki, a kind of pastry filled with squid. A couple of days later I arrived at the Marlies’ place in Kanazawa. A package was waiting for me. Eri has sent me her topoyaki machine. The letter says everything.
Just these remarks:
Milady Marlies, thank you so much for nr 1 and 2.
Milady Eri, thank you for everything. I still didn’t organise a Japanese party. I will do it, I promise!
Mister Tsjoolaard, if you go to Japan and you do couchsurfing, Eri is the perfect host. Her place is out of the centre, but she’s such an interesting, pleasant and friendly person.
This is the end of my reports of Japan. I could tell you a lot more. There is the big fish market, there are beautiful temples and there are fast trains. Too many people wrote about these things, so I wanted to do it different. I hope you liked my reports. Just go to Japan.