Vorige zaterdag gingen mijn dames uit. Gevolg: ik had het huis voor mij alleen. Samen met één van mijn maatjes, PB, was het plan om er ‘gewoon een zaterdag’ van te maken. Niets speciaal en op het gemak. Aanhoor, het verhaal van mijn ‘gewoon een zaterdag’ met in de hoofdrol: een stuk vlees en wat bier.
Onze avond begon al in de late namiddag in het M-Café in Leuven, een aanrader voor alle liefhebbers van het betere speciaalbier. Waarom? Verwacht u aan een persoonlijke bediening met kennis van zaken en een uitgebreide, maar duidelijke en overzichtelijke bierkaart met binnenlandse- en buitenlandse bieren. Zelfs de jobstudenten weten waarover ze spreken. Ze hebben ook een guestboard met speciale exclusieve biertjes. Toegegeven, er zijn betere plaatsen voor burgers in Leuven zoals Huis der Burgers, maar wat betreft bier zijn ze voor mij de place-to-be. Ze hebben geen wereldrecord aan bieren zoals Capital in Leuven, dat klopt. M-Café biedt echter een ruime kaart (meer dan 60 bieren), originele en buitenlandse bieren én bovenal echt sympathieke service. Altijd leuk om van mening te wisselen met de obers. Ja, het is PB en mijn favoriet café in Leuven.
Genoeg gestoefd. Om 17u02 stond ik aan de deur van slager Rondou. Voor die andere hoofdrolspeler: vlees, remember. Helaas sloten ze om 17u00, dus was het kin kloppen. Balen, vond ik dat, maar er was niets aan te doen. Dus sprong ik maar binnen in de Colruyt voor een stuk entrecote zesrib. Geen A-acteur, maar ééntje van B-niveau.
Thuisgekomen was het tijd voor een aperitiefje. PB bracht La Renaissance van de Dochter van De Korenaar mee. Deze brouwerij behoort tot mijn top drie van favoriete brouwerijen samen met De Struise Brouwers en De Molen in Nederland. Na één slok wist ik het al. Die Renaissance was een topbier. Een jaar had het nog op eiken vaten gelegen met als resultaat een overheerlijke IPA. Give me more!
Ik maakte de pastinaakpuree, stoomde en bakte de krieltjes, pofte de kerstomaatjes en het vlees ging uiteindelijk de oven in. Een halfuurtje op 50 graden Celsius. Zo dik was die zesrib nu ook weer niet. Ondertussen ging een restantje van de Irish Beer Tasting open: Yannaroddy Porter. Niet te zwaar met veel koffie-aroma en een beetje zoetheid. Ik dacht dat dit zoete wel zou passen bij de pastinaak en het aroma van koffie bij het gegrilde van de zesrib. Het was simpel, ruw geserveerd, maar het smaakte. Die B-acteur van een entrecote was eigenlijk nog zo slecht niet. Zo waren we beiden aangenaam verrast. 
Na de afwas gingen we over naar één van mijn favoriete saisons: Saison de Dottignies van De Ranke, nog zo’n topbrouwerij. Alvorens het huis te verlaten, proefden we van Embrasse, Peated Oak Aged, nog zo’n topper van de Dochter van De Korenaar. 
Na het diner verkenden we nog het bruisende avondleven van Diest, die bruisende stad aan de Demer. Ja, het was een topavond en toch ‘gewoon een zaterdag’ met mooie hoofdrollen van het vlees en een paar verrassend lekkere audities van de bieren. Meer van dat.