Raadgever, ex-tegenstander en vriend Pieter “Pastry Pikkes” De Volder verblijft een paar maanden in Barcelona, waar hij stage doet bij één van de beste patissiers van de stad. Hij geeft hier een inkijk in zijn leven daar in het zuiden. Het woord/de pen is aan Pieter De Volder.
16 november 2014 – oorspronkelijk de laatste dag van mijn stage. Het is een cliché, maar hé, wat vliegt de tijd. En toen kwam de vraag of ik hier bij Bubo niet vast in dienst wou beginnen? Wel euhm… toch even alles op een rijtje gezet.
Ik geef toe: er was al eerder eens over gebabbeld de afgelopen maanden. En het klikt ook wel, tussen Bubo en mezelf.
Interessant werk waar ik mijn passie vorm kan geven, leuke collega’s, een stad waar ik ondertussen nog meer mijn hart ben gaan verliezen, een blijvend prikkelende foodscène, dagen in december met een temperatuur van 19°C, sympathiek en hartelijk volk en zo kan ik nog wel even doorgaan. Uiteraard is hier ook niet alles rozengeur en maneschijn, hoor, maar die wat mindere kantjes wegen niet op tegen al dat moois. En jawel, hoe ging dat ook alweer? ‘Je bent jong en je wil wat.’ Toch?
Dus ja, ik koos voor een compromis. Ik blijf niet definitief maar doe er wel nog enkele maanden bij. ¡Vamos!
Het is alweer (te) lang geleden dat ik hier nog eens iets neerschreef over mijn verblijf in Barcelona. Dat had zo zijn redenen. Begin december, wat ik echt laat vond, zijn we hier uiteindelijk dan toch begonnen met de eindejaarsvoorbereidingen. Naast de normale productie werden er enkele taarten voor de gelegenheid ook in bûche-formaat gemaakt. Ook op de chocolaterie-afdeling was het alle hens aan dek! Alles werd in gereedheid gebracht voor de drukste periode van het jaar. Zotte tijden. Echt. Niet normaal… op z’n Spaans.
Het viel me wel op dat, wij Belgen, duidelijk meer een ‘bûche-cultuur’ hebben. Op 24 december zijn hier bijvoorbeeld ‘slechts’ een 70-tal bûches de deur uit gegaan, tegenover een 1300-tal (!) individuele gebakjes. En in het hele eindejaarsassortiment slechts één enkel individueel gebakje op basis van crème au beurre.
Na de drukte van de kerst- en nieuwjaarsperiode was er dan nog ‘El Día de Reyes’ op 6 januari: Driekoningen. Echt wel een groot feest hier in Barcelona en in de rest van Spanje. Op 5 januari was er aan de haven een hele show terwijl de drie ‘Reyes Magos’ werden opgewacht. Het had veel weg van de intrede van de Sint bij ons in Antwerpen. Ook met een boot en heel veel spektakel, maar wel 3 mannen met baarden. Vanuit de haven vertrok men in een stoet richting centrum met heel veel animatie tijdens de tocht. Overal feest.
Op 6 januari eten ze hier traditioneel ‘Roscones de Reyes,’ de Spaanse Driekoningentaart zeg maar. Geen bladerdeeg met amandelfrangipane, neen. Wel een rijkelijk briochedeeg waar al dan niet marsepein wordt ingerold en belegd met gekonfijt fruit vooraleer het de oven in gaat. Afhankelijk van de afwerking wordt de taart nadien opgevuld met slagroom, chocolademousse of crème pâtissière. Echt wel een bommetje. Geef mij maar de Franse variant, zoals wij die in België ook kennen: met bladerdeeg en frangipane.
Inmiddels is de rust wat weergekeerd en hebben we het ‘normale’ werkritme weer kunnen oppikken. Zot hoe snel hier ook alles gaat. Nu al dikke 6 maand in #barcelovely. Nog iets meer als anderhalve maand en mijn zoet avontuur hier zit er al op. Ik kan dus stiekem al beginnen uitkijken naar ouwe getrouwe klassiekers. Witloof met hesp en kaas bijvoorbeeld. Of een portie friet van om de hoek. En Vedett en Gouden Carolus tripel. Voor mij die laatste van ’t vat, als het even kan.
Op weg naar een nieuw zoet avontuur!
Pieter De Volder
Volg de avonturen van Pastry Pikkes op Instagram.
Voor meer info over Bubó, de zaak waar Pieter werkt, ga naar Bubó Barceolona.