In oktober zal het een jaar geleden zijn dat ik vertrok voor een reis van twee maanden doorheen Azië en Australië. Veel te veel te zijn, te weinig tijd. Je kent het gevoel. Begin november zat ik één week lang in Melbourne. Mijn eerste uren in de tweede grootste stad daar diep-onder waren een schok. Ik kwam van Bangkok: gek, chaotisch, heet, zonnig en goedkoop. In Melbourne was het grijs, regenachtig, koud, duur en ik vond maar geen slaapplek. Bovendien was mijn Visakaart geblokkeerd en raakte ik zonder cash. Ik had enkel Birkenstocks bij, maar bij 15 graden is dat niet echt een aanrader. Gelukkig kon ik het visaprobleem snel fixen. Ik kocht mezelf dan ook maar een paar goedkope sneaker. Eindelijk kon in mijn verkenning van de stad starten. Liefde op het eerste zicht, was het dus niet. Op het tweede zicht dan maar.
Ik ontdekte echt gezellige buurten. Melbourne lijkt een Europees, voelt aan zoals pakweg Londen, maar ademt een bepaalde moeilijk te omschrijven sfeer uit. Openheid, efficiëntie, multicultureel, relax, flexibel, stijlvol, nee ik kan het niet omschrijven. Uren kan ik u lastig vallen met wat ik nu net zo leuk vond aan deze stad, maar ik zal me beperken. Ik moet me beperken en dat zal ik ook doen. Ik zal het hebben over één aspect van Melbourne. Het is de foodie stad van Australië, daar bestaat geen twijfel over. Er zijn honderden leuke café’s, gezellige restaurants en interessante winkeltjes. Mocht je interesse vertonen in dat aspect, volg dan een zeker rondleiding met Max Allen. Hij nam me mee op rondleiding en geloof me vrij, eten was nog nooit zo interessant.
Het speciale aspect, waar ik het wou over hebben, is de zoete kant. In de komende drie artikels geef ik je mijn “suikerige ervaringen.”
To my English readers
And yes, my dear Dutch-speaking followers, the next three articles will be in English. I quit writing in both languages because of a lack of time. Now, because of the international context of the subject, this one will be in English. Just so you know…
In October and November 2013 I was travelling in Asia and Australia. Too much to see, not enough time, you know the feeling. I did spend one week in Melbourne in the beginning of November. My first feeling in Melbourne was a shock. I left crazy, hot, sunny and cheap Bangkok and flew to Melbourne. Rainy, grey, expensive, hard to find a sleeping spot, a blocked credit card and almost no cash. I have to admit: my first evening in Melbourne wasn’t the nicest. This feeling didn’t last very longthough. I could fix my credit card issue, bought a pair of sneakers (flipflops aren’t that comfy when it is only 15 degrees Celsius) and started my exploration of the city. If it wasn’t love at first sight, it was at second sight for sure.
During my stay I discovered the pleasant neighborhoods. Melbourne looks European, feels like London but breaths a certain atmosphere I can hardly describe. It’s an interesting mix of European culture with the Aussie openness and the multicultural history. I could write and tell hours about my love for this city, but let me talk about a special side of Melbourne. Melbourne is a foodie town, that’s for sure. There are dozens of trendy bars, cosy restaurants and lovely shops. If you are interested, follow a foodie tour with Max Allen. He showed me around and it was really interesting!
The special side I want talk about is the Sweet Side of Melbourne. In three articles I give you my sugary experiences.