Een paar weken geleden nam ik u mee in mijn keuken voor een blik op het materiaal van het werkblad.
Ook nu neem ik je mee, maar ik hou halt aan het eiland. Mijn kookeiland. Het is de plek waarop ik meestal de boterhamdoos van M1 klaarmaak, veel te veel rommel leg en ook kook. Jip, de afwasbak staat aan de andere kant. Het eiland is dus echt een kook-eiland. Niet zelden kruipt M1 op het eiland om mee te helpen (lees: stiekem proeven, kijken en waarom-vragen stellen).
Dat het kookvuur in het eiland geïntegreerd zou worden, was voor mij een evidentie. Bij mijn vorige woonsten stond ik telkens met de rug naar de gasten. Nu komen ze binnen, blijven ze staan rond het eiland of gaan zitten aan tafel en zie ik ze nog. Terwijl ik de laatste hand leg aan het eten, kan ik dus een praatje slaan. Wat het allemaal een stuk aangenamer, socialer én gezelliger maak.
Rond het eiland zijn er langs één kant lades en langs de andere kant kasten. Extra bergruimte is altijd handig. De stopcontacten zitten niet in het blad, maar langs de zijkanten van het eiland. Langs elke kant twee, vier in totaal dus. Bij nader inzien mochten ze iets dichter aan de kookkant staan, maar dat ging niet omwille van de lades.
Het vuur is een Novy inductievuur. “Waarom inductie? Wil je dan geen gas?”, vragen velen me. Ik koos voor inductie, niet omdat ik antigas of een fervente voorstander van inductie ben. Wel is het iets dat op lange termijn beter is. Ik ben niet afhankelijk van natuurlijk gas. Toch niet wat het koken betreft. Verder heb ik dan ook geen gasleiding onder mijn vloer lopen en is een inductievuur net iets beter te poetsen.
Nog een tip is dat ik het vuur liet integreren op meer dan 30 centimeter van de korte zijde en een kleine halve meter van de lange zijde. Dit verlaagt het risico op mijn vetvlekken op de vloer. Het is een detail, maar het ligt ook vlak met mijn Dekton blad en ligt er dus niet op (cfr. bovenstaande foto). Een beslissing die de architect nam en waarvoor ik hem zeer dankbaar ben. Zo krijg je geen vuiligheid onder de rand van je vuur en ligt je vuur mooi in lijn met het blad.
Het vuur is een Novy Pro met InTouch-connectie (meer weten). Met een powerboost tot 3700 W is het echt wel een krachtpatser. (Voor de keukengeeks: de middenste zone gaat zelfs tot 5500W.) Een pastapot met water kookt zo in vier minuten. Zeer handig als de kleuter honger heeft en je snel wat moet koken. Ik heb het geheel objectief en wetenschappelijk getest. Meer zelfs, ik heb het in onderstaande video vergeleken met het standaard inductievuur bij de inwonende grootouders.
- Novy, pot zonder deksel: 4:04
- Novy, pot met deksel: 3:50
- Vuur x, pot zonder deksel: 6:04
- Vuur x, pot met deksel: 4:19 (per ongeluk begonnen met lauwwarm water :))
Als dat geen diepgaand onderzoek is…
Het was wel even wennen in vergelijking met gas, waar je de vlam echt ziet. Elke zone heeft bovendien een aparte sliderbediening met witte ledindicatie (fancy shizzle ;)). Het kookvuur activeert trouwens automatisch de zone waar ik mijn pot plaats, handig!
Vijf zones was voor mij echt een vereiste. Bovendien wou ik voldoende plaats om grote potten te kunnen combineren. Dit verkreeg ik, omdat er geen muur naast staat. Verschillende zones kunnen gecombineerd worden tot een groter vlak. Twee leuke en handige extra’s zijn de warmhoudfuncties en de InTouch-functie. Die eerste zorgen ervoor dat ik constant 42, 70 of 94 graden kan hebben. Via die twee kan ik de dampkap bedienen. Geen gedoe met afstandsbedieningen, die je misschien toch maar kwijtraakt. Ik bedien gewoon via mijn vuur.
Uiteraard is de dampkap dan ook Novy. In ons vorig huis hadden we een goedkoop, luid en zwak zuigend ding. Het moet zowat het eerste zijn, waar ik zekerheid over had bij de verbouwing. De dampkap moest krachtig zuigen, niet te luid zijn en liefst nog mooi zijn. Veel opties heb je niet en de dus kwam ik al snel uit bij de Pure’line (meer weten).
Samen met de architect en de keukenbouwer werd een kast ontwikkeld om die tegen het plafond te hangen. We hebben namelijk geen verlaagd plafond. Het wit van de dampkap gaat goed samen met onze witte kasten en voor de verlichting kozen we twee aparte spotjes. De externe spotjes kan ik ook bedienen via het inductievuur. De dampkap zuigt krachtig en is inderdaad zo goed als geruisloos. Hou bij het hangen van je dampkap trouwens rekening met de maximumhoogte ten opzichte van je fornuis (1m60). Bij ons is het net die hoogte. Zelf vind ik dat de dampkap dankzij de kast mooi geïntegreerd is in het geheel.
Een krachtig vuur, een breed werkblad (ongeveer 2m), veel bergruimte en de plaatsing naar mijn gasten toe… ik geef het toe: mijn eiland is een soort van podium geworden voor mijn culinair ego. Smakelijk.
Copyright en credits voor de foto’s: Thomas Geuens