“Of ik bij Souvenir wou gaan eten”, vroegen ze. “Euh ja, graag.” Dit Ieperse restaurant behoort tot mijn ontdekkingen van het jaar. Ik kwam er voor de eerste keer in juni en beleefde er een zeer amusante avond. (zie artikel ‘Vet Veel Vuistjes voor Souvenir’)
Met dank aan San Pellegrino kreeg ik nu dus een tweede bezoek aangeboden. Het u wel bekende watermerk bundelde 50 young talented chefs en koppelde die aan foodbloggers. De ene chef ging langs bij de blogger, de andere nodigde de blogger uit bij hem in het restaurant. Vilhjalmur opteerde voor dat laatste en dinsdagavond doorkruisten we Vlaanderen om van Diest in Ieper te eten.
De voorbije weken waar culinair gezien met Vrijmoed, 6 Zinnen, VTM Koken en alle kooklessen een beetje decadent, maar damn, wat keek ik hier naar uit.
Aangekomen, deden de warmte van de twee kachels en de kus van de gastvrouw Joke de kilte van de eerste echte herfstavond snel vergeten. Een kus van de gastvrouw, een hand van de chef en een heerlijke aperitief op basis van vlierbloesemlikeur, gin, tonic en granité van groene en witte thee om te beginnen: de toon was gezet. Een trip van hapjes hield de toon moeiteloos aan en bracht mijn gezelschap een eerste keer in vervoering.
- Koekje met zwarte pens en koolzaad
- Rode biet met koolrabi en lavas
- Crispy pork skin met peterseliemayonaise
Met zijn eerste gerecht: een combinatie van gegrilde komkommer, daikon, een bouillon van kool en notencrumble, bewees Vilhjalmur dat vlees of vis geen noodzaak is om een volwaardig gerecht te creëren. Het gebrande van de komkommer, de beet van de noten en de umami van de kolenbouillon, een pareltje.
In het glas: Cathérine Riss Dessais de table 2014, Elzas, Pinot Blanc, P. Auxerrais, Sylvance Een fles met een prachtig etiket trouwens.
En toen viel de eerste bom in Ieper. Niets zoals 14-18, net 100 jaar geleden, maar een explosie aan smaken. Een stukje pladijs kwam met gegrilde pijpajuin en gerookte boter. We werden er allen een beetje stil van.
In het glas: Domaine des Huards, Cour-Cheverny 2011, Loire Cour-Cheverny, 100% Romorantin
Amper bekomen of daar viel een tweede bom. Het zag er een beetje vreemd uit: een stuk bloemkool en een bruin kwakje. Sneller dan chef Vilhjalmur het bord omschreven had, kwam de geur: versgeraspte nootmuskaat. Daarbij een stuk geroosterde bloemkool en gebrande room. Dat laatste deed denken aan dulce de leche. Samen met de bloemkool en het verse nootmuskaat, een prachtcombinatie.
Het bleek dat de bloemkool rond 17u30 in de pan was gegaan en lichtjes geroosterd werd. Rond 19u30 kwam er boter bij om het geheel op smaak te brengen. Room vers van de boer kookte in tot slechts een tiende overschoot. Echt, dit was zo lekker. Ongetwijfeld één van de beste gerechten van het jaar.
In het glas: Sébastien Bobinet Hanami 2014
Daarna was het tijd voor een supermals stukje buikspek met knolselderravioli en verse pruimen. Het zure van de pruimen, het zoete van de knolselder, het vette van het spek, een topgerechtje, zondermeer.
In het glas: Mas d’Intras Grénache 2014, Ardèche, 100% Grénache
“Someone likes desserts”
Een van ons vier ging voor de kazen en kreeg een prachtig assortiment aan voor mij onbekende maar lekkere kazen. De andere drie, ik inbegrepen gingen voor het dessert. “Because some likes desserts very much, I give you 3 desserts instead of 1.”, zodus de IJslander. Drie desserts voor de prijs van één als verrassing, mijn hart smolt.
Beginnen deden we met witte chocolademousse met sleedoorn en gel van wortel en citroen, gevolgd door mousse van korianderbloemen met zuring. De zure sleedoornbesjes waren het perfect tegengewicht voor de mousse. Zowel IR als ikzelf zijn grote fan van koriander (blad én bloem). In een iets kleinere versie was ik volledig weggeweest van dit atypisch dessert, maar de portie was net iets te groot.
Het derde dessert was tevens de derde bom van de avond. Burned butter ice cream (crème anglaise opgewerkt met beurre noire) kwam met geraspte appel. De appel zorgde voor de nodige frisheid, er was beet van de hazelnoot en er was boterijs. Iets te zwaar (na de voorbije 7 gangen) voor IR, maar volledig mijn ding. Ik lepelde met plezier haar bordje uit. Echt iets voor een zoetebek zoals mij.
In het glas: Valli Unité, Montesore 2013, Italië – Piemonte, 100% Timorasso (orange wine)
Afsluiten deden we met koffie en drie kleine zoete lekkernijtjes. Met een vol maagje namen we afscheid en met een brede glimlach werd de terugtocht naar Gent, gelukkig, aangevat. Een prachtavond!
Samengevat: Souvenir is 150 procent mijn ding. Ik was al fan na het eerste bezoek en mijn liefde is enkel groter geworden. De bloemkool en de pladijs halen sowieso mijn jaaroverzicht. Dat staat vast. Joke en Vilhjalmur brengen een concept waarin een losse sfeer moeiteloos gecombineerd wordt met gastronomische hoogstandjes. De borden zijn sober en de smaken worden gereduceerd tot twee of drie. Geen franjes, maar wel puur en zeer lekker. Vuistjes, knuffels en zoentjes!
En ja, ik geef het toe. Ik ben een fan, dus het is allemaal een beetje subjectief. Maar geloof me, ga naar Ieper en stop in Souvenir. Duuzend procent een aanrader!
Lees ook: mijn eerste bezoek: vet veel vuistjes voor Souvenir
Meer info: Souvenir Surmont de Volsbergestraat 12, 8900 Ieper Tel.: +32 57 36 06 06 www.souvenir-restaurant.be