Dertig worden. Het gebeurt maar één keer. Dus trok ik met vrouw en kind naar Antwerpen voor 24 uur eten en drinken. #LifeIsHard
Stop 1: Een lunchke in De Veranda
De Veranda, dat is de speeltuin van sommelier Daan Guelinckx en chef Davy Schellemans. Toen ze nog in hun eerste stekje, vlakbij Berchem station huisden, ging ik er een paar keer langs (zie: De Veranda). Het is zo één van die gastronomische restaurants, waar je, hoe vaak je ook komt, telkens weer verrast en uitgedaagd wordt. Zowel I als ikzelf houden van hun onbezonnen stijl, de rust gecombineerd met een beetje rock ’n roll. Geen stijf gedoe, geen blasé, gewoon lekkere bordjes en heerlijke natuurwijntjes. Punt. Andere lijn.
Ondertussen zijn ze verhuisd naar de buurt rond Park Spoor Noord. Een totaal andere buurt, een veel groter pand, maar de sfeer, het eten en de wijnen zijn nog steeds hetzelfde. Een betere plek om die tasty thirty te vieren, was er dus niet.
De culinaire wervelwind begint met hapjes op basis van respectievelijk scheermes en komkommer en kool.
Het eerste gerechtje is op basis van zalm. Mierikswortel, geraspte daikon en jus van algen maken het helemaal af. Terwijl M naar haar tablet tuurt, genieten I en ik met volle teugen. Dit wordt gevolgd door een bordje met dille, appel en verschillende kolen. Een pareltje en alweer een schot in de culinaire roos. Het derde gerechtje wordt zelfs nog beter: gyoza met zelfgemaakte Aziatische worst, shiitake en komkommer. Zowel I als ikzelf zijn helemaal omver geblazen. Dit zijn voor de volle 200% onze smaken. Echt helemaal ons ding. Zalig. Tot op de dag van vandaag, twee maand later, herinneren we dit moment nog levendig. Echt te gek.
Na de drie hartige toppertjes is het tijd voor wat zoetigheid. Een eerste dessertje is op basis van witloof en mandarijn. Het witloof werd gekarameliseerd en kwam met sap van gember met een vleugje gember. Witloof en mandarijn zou ik nooit linken aan elkaar. Davy durft en doet het. Een prachtcombinatie, echt waar.
We eindigen met een dessertje op basis van praliné en citroen. Citroenijs en crème van praliné, nog zoiets lekker. In het glas komt een Rainwater Madeira. Ja hallowkes, graag nog zo’n glaasje. En doe er maar nog een stuk of drie van die bordjes bij ook. Puur voor de goesting.
Ik weet het, de uitleg van elk gerecht is summier. De redenen zijn eenvoudig. Het is al even geleden, mijn notities zijn beperkt en ik heb me tijdens het diner vooral gefocust op het genieten en sociaal wezen. Voor meer Veranda uitleg, checken blogs zoals Be Gusto. Beter dan Frank kan ik het niet omschrijven.
Summier of niet, de inhoud van de bordjes en glaasjes in De Veranda liegen niet. Het was allemaal heerlijk tot zeer heerlijk. Ongedwongen, verrassend en zo goed. Ik zou dadelijk terug keren.
De prijs, 55 euro voor 5 gangen, is ook meer dan schappelijk. De bediening is top. Het eten is top. De sfeer is top. Een toprestaurant, echt waar. Daan, Davy en jullie ganse team. Vet hard merci, doe zo voort, bank vooruit, punten van de juf. Weet ik veel. Een aanrader en een meerwaarde voor ’t Stad.
Hopelijk tot snel, schatjes.
Trouwens, we namen ML mee. Je weet wel, mijn – ondertussen toch al – 2,5 jaar oude dreumes. Ik had echt zot veel stress. Belachelijk, I know, maar ik ben gewoon van rustig gastronomisch te genieten en ik had belachelijk veel schrik dat ML er de boel op stelten ging zetten.
- Vuistje voor Daan en co om zo vriendelijk en flexibel te zijn voor ML, want neen, dat is niet vanzelfsprekend.
- Vuistje voor I om zo rustig te blijven en mij weer maar eens op mijn gemak te stellen dat alles altijd goed komt.
- Vuistje voor ML om zo braaf te zijn. Het komkommershotje goot je vlot naar binnen, dat brood kon je echt wel pruimen en uiteraard wou je het grootste deel van mama’s dessert. Ondanks je uitgestelde dut, kon ik me toen geen bravere dochter inbeelden. Conclusie: ge meugt nog mee, meiske.
De Veranda
Lange Lobroekstraat 34, 2060 Antwerpen
Tel: +32 3 218.55.95