Zoals ik in het begin van de onderdompeling al zei, wil ik me hier allesbehalve profileren als wijnkenner. Vandaar ook dat ik mijn artikels over “wat zijn natuurwijnen”, “Julien Guillot” en “Michel Guignier” telkens liet nalezen en verbeteren door de gebroeders Jacobs.
Ik weet het, de discussie tussen fans van traditionele en natuurlijke wijn loopt vaak hoog op. Uren kan er over gediscussieerd worden. Dat laat ik nu graag aan mij voorbijgaan. Ondanks het feit dat ik me niet graag op glad ijs bevind, wil ik graag afsluiten met een persoonlijk stuk over de vierdaagse en natuurwijn.
Grif toegegeven, ik telde af naar het Juraweekend. Zes mannen, wijn, bier en eten, geen vrouwen noch kinderen…ik hoef er geen tekening bij te maken. We weten allemaal tot wat dat kan leiden. Mijn lever, maag, nieren en bij uitbreiding het volledige lichaam zou afzien. Daar had ik me op voorbereid.
Voor we met het busje vertrokken, genoten we van hamburgers op de Green Egg, wat Georgische natuurwijn en homemade cider. ‘Zes uur laten arriveerden we in Pierre-De-Bresse en trokken we de Bourgondische lijn door met ongetwijfeld één van de beste bieren dat ik dit jaar dronk: de Cuvée de Mortagne – Pedro Ximenez van Alvinne. Vergiste West-Vlaamse topkwaliteit.
En die lijn hebben we vier dagen doorgetrokken, dat klopt. Veel eten, veel wijn, zeker ook veel bier. Allemaal verantwoord, dat wel, wees gerust.
Alleen gingen die vier dagen voor mij ook iets dieper. Geen nood, je mag die Kleenex laten zitten. Wat ik bedoel is dat die 80 uren me ergens wel de ogen hebben geopend. Ik ben vertrokken met geen idee wat ik moest verwachten van die natuurwijnen shizzle. En dan sta je daar in die eerste kelder te wachten, komt Julien van zijn veld gesneld en legt hij vol passie uit wat hij doet, over hoe intensief het is, hoe moeilijk het is en proef je lekkere wijn. Een uur later zit je in een restaurant en zie je “gewone boeren” hun wijnveld uitvoerig besproeien. De geur deed me denken aan die tijdens de bloesemperiode in mei in de Limburgse fruitstreek. Toeval? Het zal wel niet.
Wat later stap je uit aan een oud boerderijtje, boven op een berg. Het uitzicht is prachtig. Eén van ons gezelschap is bioloog en is onder de indruk van het aanwezige onkruid. Zelfs ik – die geen hol ken van planten – zie dat hier enorm veel variatie is. Michel is in de eerste plaats een boer en hij maakt wijn. Samen met zijn vrouw werken ze elke dag samen met de natuur om lekkere wijn te produceren. Geen sprake van sproeien.
“Gezonde grond, daar staan veel planten op. Die houden niet alleen de aarde vast, ze trekken ook allerlei insecten aan. Die bestuiven op hun buurt andere planten. De grond zit vol van de muizen en zo. Hun uitwerpselen voeden de grond en maken die alleen nog maar gezonder. Muizen, dat is voedsel voor roofdieren, vogels en zoogdieren. De variatie in fauna en flora houdt de keten in stand en is essentieel voor de kwaliteit van de grond. Die kwaliteit, die moet goed zijn om goeie wijnstokken te hebben.” (Vrij vertaalde woorden van Michel Guignier)
Zijn woorden klinken logisch, niet? Je kan je dus vragen stellen bij de woestijngrond tussen de traditionele wijngaarden. Geen sprietje blijft heel, alles verdwijnt met dank aan de chemische rommel. Ook de muisjes, insecten en ga zo maar door. Die chemische rommel kruipt in de grond en dus in de wijnranken en dus…in de wijn. Daar ben ik persoonlijk nu wel van overtuigd. Met dank aan het live bezoek, dat moet ik bekennen.
“De biodynamie impliceert een holistische benadering van de landbouw, waarbij de boer/wijnbouwer vertrekt vanuit het land als een levend organisme, waarbij alles en iedereen met elkaar in verbinding staat.” – Tom Jacobs
Het is een mening, die gedeeld wordt door de mannen van Epicurea, door Julien, Michel en door de vele lokale natuurwijnmakers. Ok, eerlijk, ik heb mijn twijfels bij de biodynamische trucjes zoals een koehoorn vol mest in de grond stoppen en de stand van de maan en zo. Maar kijk, slecht zal het wel niet zijn, niet? Het gaat natuurlijk vaak om een combinatie van verschillende factoren.
Intensieve arbeid is één van die factoren. Strikt alles controleren, afzien bij schimmels, met de hand bewerken..kiezen voor natuurwijn is niet kiezen voor de gemakkelijkste weg. Mijn respect voor mannen als Julien en Michel is alleen maar gegroeid.
Ik ga niet wenen, maar met het oog op een groene toekomst, moeten we eigenlijk kiezen voor natuurwijn. Uit respect voor de aarde, de natuur en al die passionele wijnboeren.
Er zal wel wat rommel zijn, er is wat hype en niet alles is zo natuurlijk als het etiket laat uitschijnen. Maar kijk, de verandering moet ergens beginnen. Zo kan het – toegegeven – toch echt niet meer verder. De wereld redden is niet zo simpel, maar met een glaasje natuurwijn help je toch al een beetje.
Ja, ik zal nog gewone wijn drinken, maar het Juraweekend heeft me de ogen geopend en ik probeer alvast zoveel mogelijk voor natuurwijn te kiezen.
En nu is het tijd voor wat van dat edele druivensap. Schol!